Wyniki badania  naukowców wskazują, że niektóre substancje znajdujące się w kosmetykach czy żywności użyte w postaci nanocząsteczek mogą być niebezpieczne ze względu na to, że są niezwykle małe i o wiele łatwiej przedostają się do wnętrza ludzkich komórek.

Dzieci i płody są  potencjalnie obarczone większym ryzykiem, gdyż ich komórki podlegają podziałom częściej, co sprawia, że ich DNA jest bardziej podatne na uszkodzenia.

Naukowcy badając nanocząsteczki srebra, tlenku cynku, tlenku żelaza, tlenku ceru oraz odmiany alotropowej dwutlenku krzemu (zwanej krzemem amorficznym) uznali że niektóre wytwarzają wolne rodniki zwane reaktywnymi formami tlenu, które zdolne są do zmieniania struktury DNA. Cząsteczki te, gdy tylko dostaną się do organizmu mogą akumulować się w tkankach, powodując jeszcze większe uszkodzenia. Nanocząsteczki tlenku cynku oraz srebra w największym stopniu uszkadzały DNA Dwutlenek krzemu, stosowany przy produkcji żywności i leków oraz tlenek żelaza, tlenek ceru uszkadzały DNA w bardzo małym stopniu. Naukowcy wykazali, że nanocząsteczki tlenku cynku są o wiele bezpieczniejsze jeżeli zostaną pokryte cienką warstwą cząsteczek amorficznej krzemionki.  Żródło  http://phys.org/news/2014-04-nanoparticles-commonly-added-consumer-products.html

Wiele produktów do pielęgnacji zawiera ftalany, które wchodzą do ciała przez skórę. Wczesne narażenie na niektóre ftalany mogą zmniejszyć poziom testosteronu i zmiany narządów płciowych, szczególnie u mężczyzn. Takie zmiany hormonów mogą prowadzić do problemów z płodnością i męskich chorób układu rozrodczego. W badaniu, dzieci  którym aplikowane były szampony, balsamy miały cztery razy większy poziom ftalanów w moczu, niż dzieci, których rodzice nie aplikowali produktów chemicznych. Najwyższy poziom odnotowano u dzieci w wieku poniżej 8 miesięcy. www,commondreams.org

Aluminium

Aluminium występuje nie tylko w kosmetykach. Otacza nas z każdej strony dlatego trzeba zwrócić na to szczególną uwagę, gdyż związek ten ma negatywne działanie na ludzki organizm. Naczynia, puszki, leki, kosmetyki, woda, żywność, powietrze – wszędzie występuje aluminium. Jego nadmiar zaś prowadzić może do wielu schorzeń.

Aluminium może być wchłaniany doustnie i kumulować się w mózgu i w innych narządach. Fosforan glinu jest jedyną formą glinu, który nie jest wchłaniany. Wiele dowodów wskazuje, że aluminium przenika przez barierę krew-mózg i przenika do mleka matki. Wydalanie zaś następuje przez mocz ale znacznie większa ilość aluminium jest wydalana w kale, ale nie z żółcią, co sugeruje, że większość glinu przechodzi przez przewód pokarmowy. Główne narządy docelowe aluminium to centralny układ nerwowy i kości. Aluminium wiąże się z diety i zaburza wchłanianie fosforu co obciąża organizm w osteomalacji (rozmiękczania kości z powodu wadliwej mineralizacji kości) i krzywicy.

Niewydolność nerek może zwiększyć toksyczność glinu, przypuszczalnie dlatego, że małe ilości aluminium, które są wchłaniane z jelit, nie mogą być wyeliminowane.

Zmiany w anatomii mózgu - Aluminium gromadzi się w większości komórek mózgowych. Wczesne objawy toksyczności aluminium to wzdęcia, kolki, bóle głowy, suchość błon śluzowych, skóry i skłonności do przeziębień, piekący ból w głowie,  zgaga i niechęć do mięsa. Później objawy obejmują utratę pamięci i zaburzenia psychiczne.

Choroba Alzheimera -niektórzy badacze uważają, że aluminium nie jest głównym czynnikiem odpowiedzialnym za chorobę Alzheimera. Jednakże, znacznie zwiększone stężenie glinu odnotowano po autopsji u pacjentów cierpiących na chorobę Alzheimera. Trudność badań jest taka, że aluminium nie jest równomiernie rozprowadzone w mózgu.

Aluminium wpływa na aktywność jelit i może powodować zaburzenia trawienne. Ze względu na wpływ aluminium na metabolizm żelaza może mieć wpływ na niedokrwistość. Uważa się też aluminium za główny czynnik w demencji u dializowanych pacjentów z niewydolnością nerek. Zastosowanie wody dejonizowanej i unikania innych źródeł glinu pozwala uniknąć tego problemu. Aluminium może wywołać mechanizm sprzężenia zwrotnego naruszających przytarczyc. Tłuszczowe zwyrodnienie nerek może być wynikiem zatruciem glinu. Tłuszczowe zwyrodnienie wątroby może wynikać z toksycznością glinu. Istnieje możliwość powiązania pomiędzy aluminium i chorobą Parkinsona, gdyż aluminium ma silny wpływ na układ nerwowy. Żel wodorotlenku glinu może znacznie obniżyć poziom fosforanów we krwi, które z kolei może prowadzić do osteoporozy, bólów mięśniowych i osłabienia. Efekt ten jest spowodowany działaniem wiązania wodorotlenku fosforu.

Skutki nagromadzenia aluminium w organizmie są trudne do odwrócenia, może dlatego, że nastąpiło trwałe uszkodzenie mózgu. Jednak nawet w zaawansowanych przypadkach, postęp choroby może być zatrzymany i może wystąpić pewna poprawa objawów.    
Żródło: http://www.arltma.com